چون چهارپايانند كه براى آنها تفاوت نمى‌كند اين علف از زمين صاحب آنها است يا غصب؟ حق يتيم و بيوه‌زنى است يا نه؟

مؤمنان با استفاده از هر يك از مواهب مادى به بخشنده اين مواهب مى‌انديشند آيات او را در آنها مى‌نگرند و حق شكر منعم را بجا مى‌آورند، در حالى كه كافر غافل و بيخبر به هيچ يك از اينها نمى‌انديشد، و پيوسته بار خود را از ظلم و گناه سنگينتر مى‌كند، خود را به هلاكت نزديكتر مى‌سازد، همانگونه كه گوسفندان پروارى هر قدر بيشتر مى‌خورند و فربه‌تر مى‌شوند به ذبح نزديكتر مى‌گردند.

بعضى تفاوت بين اين دو گروه را چنين گفته‌اند: ان المؤمن لا يخلو أكله عن ثلاث: الورع عند الطلب، و استعمال الأدب، و الأكل للسبب، و الكافر يطلب للنهمة و ياكل للشهوة و عيشه فى غفلة." مؤمن خوردنش از سه برنامه خالى نيست ورع در به دست آوردن، و ادب در به كار بردن، و هدف در مصرف كردن، ولى كافر طلبش بى‌قيد و شرط و خوردنش براى شهوت و زندگيش سراسر غفلت است"!.

قابل توجه اينكه در مورد مؤمنان مى‌گويد خداوند آنها را وارد باغهاى بهشت مى‌كند اما در مورد كافران مى‌گويد: آتش جايگاه آنها است كه تعبير اول احترام و اعتنايى است نسبت به مقام اهل ايمان، و تعبير دوم تحقير و بى‌اعتنايى نسبت به كفار است كه از تحت ولايت او بيرون رفته‌اند.

بعضى از مفسران از جمله: و النَّارُ مَثْوىً لَهُمْ‌ (آتش جايگاه آنها است) چنين استفاده كرده‌اند كه آنها هم اكنون در آتشند، زيرا جمله به صورت فعل مضارع و مستقبل نيست، بلكه خبر از حال مى‌دهد، و در حقيقت چنين است، چرا كه اعمال و افكار آنها خود آتش است كه در آن گرفتارند، و جهنم هم اكنون از هر سو آنها را احاطه كرده، هر چند اين حيوان‌صفتان غافلند. چنان كه در آيه 49 سوره توبه مى‌خوانيم: وَ إِنَّ جَهَنَّمَ لَمُحِيطَةٌ بِالْكافِرِينَ‌:" جهنم كافران را احاطه‌