هدايتم خواهد كرد" (إِلَّا الَّذِي فَطَرَنِي فَإِنَّهُ سَيَهْدِينِ‌).

او در اين عبارت كوتاه هم استدلالى براى انحصار عبوديت به پروردگار ذكر مى‌كند زيرا معبود كسى است كه خالق و مدبر است، و همه قبول داشتند كه خالق خدا است و هم اشاره به مساله هدايت تكوينى و تشريعى خدا است كه قانون لطف آن را ايجاب مى‌كند [1] نظير همين معنى در سوره شعراء از آيه 77 تا 82 نيز آمده است.

درست است كه قبل از ابراهيم ع انبياى ديگرى همچون نوح ع با شرك‌

[1] طبق اين تفسير استثنا در جمله" إِلَّا الَّذِي فَطَرَنِي‌" متصل است، چرا كه بسيارى از بت‌پرستان منكر خداوند نبودند، بلكه غير او را با او شريك مى‌دانستند، ولى اين احتمال نيز داده شده است كه استثنا منقطع باشد، و" الا" به معنى" لكن" چرا كه تعبير به" ما تعبدون" اشاره به بتها است، زيرا در مورد خداوند اين تعبير معمول نيست (دقت كنيد).

[2]" عقب" در اصل به معنى پاشنه پا است، ولى بعدا به صورت گسترده‌اى در فرزندان و فرزند فرزندان به كار رفته است.