همه را پشت سر افكندند، و به ظلم و فساد روى آوردند، آنها حتى وقتى نام خداى يگانه را مى‌بردند ابراز تنفر مى‌كردند. وَ إِذا ذُكِرَ اللَّهُ وَحْدَهُ اشْمَأَزَّتْ قُلُوبُ الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ‌ بالآخرة (زمر- 45).

آرى هنگامى كه آنها از اين امور نفرت داشتند طبعا گامى در اين مسير برنمى‌داشتند و تمام تلاشها و كوششهايشان در مسير باطل بود، و طبيعى است كه چنين اعمالى حبط و نابود گردد.

در حديثى از امام باقر ع آمده است:

كرهوا ما انزل اللَّه فى حق على:

آنها آنچه را كه خداوند در حق على ع نازل كرده بود كراهت داشتند [1] البته تعبير" ما انزل اللَّه" معنى گسترده‌اى دارد كه يكى از مصداقهاى روشنش مساله ولايت امير مؤمنان على ع است، نه اينكه منحصر در آن باشد.

سپس براى اينكه آنها گمان نكنند سرنوشت دردناكى كه براى امتهاى طغيانگر پيشين بود جنبه خصوصى داشت مى‌افزايد:" و براى مشركان و كافران نيز امثال اين مجازاتها خواهد بود" (وَ لِلْكافِرِينَ أَمْثالُها) [2] آنها انتظار نداشته باشند كه با انجام اعمال مشابه آنها از كيفرهاى مشابه‌

[1]" مجمع البيان" ذيل آيات مورد بحث.

[2] ضمير" امثالها" به" عاقبة" برمى‌گردد كه از جمله قبل استفاده مى‌شود.