6- و آنها را در بهشت (جاويدانش) كه اوصاف آن را براى آنان بازگو كرده وارد مى‌كند.

تفسير: در ميدان نبرد قاطعيت لازم است‌

همانگونه كه قبلا گفتيم آيات گذشته مقدمه‌اى بود براى آماده ساختن مسلمانان براى بيان يك دستور مهم جنگى كه در آيات مورد بحث مطرح شده است، مى‌فرمايد:" هنگامى كه با كافران در ميدان جنگ روبرو مى‌شويد با تمام قدرت به آنها حمله كنيد و گردنهايشان را بزنيد"! (فَإِذا لَقِيتُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا فَضَرْبَ الرِّقابِ‌) [1] بديهى است گردن زدن كنايه از قتل است، بنا بر اين ضرورتى ندارد كه جنگجويان كوشش خود را براى انجام خصوص اين امر به كار برند، هدف اين است كه دشمن از پاى درآيد، ولى چون گردن زدن روشنترين مصداق قتل بوده روى آن تكيه شده است.

و به هر حال اين حكم مربوط به ميدان نبرد است زيرا" لقيتم" از ماده" لقاء" در اين گونه موارد به معنى" جنگ" است، قرائن متعددى در خود اين آيه مانند مساله" اسارت اسيران" و واژه" حرب" (جنگ) و" شهادت در راه خدا" كه در ذيل آيه آمده است گواه بر اين معنى است.

كوتاه سخن اين كه" لقاء" گاه به معنى هر گونه ملاقات استعمال مى‌شود، و گاه به معنى روبرو شدن در ميدان جنگ است، و در قرآن مجيد نيز در هر دو معنى به كار رفته، و آيه مورد بحث ناظر به معنى دوم است.

[1]" ضرب" مصدر است و مفعول مطلق براى فعل مقدرى، و در تقدير چنين است:

اضربوا ضرب الرقاب همانگونه كه در آيه 12 سوره انفال به آن تصريح شده است" فَاضْرِبُوا فَوْقَ الْأَعْناقِ‌".