نخست مى‌گويد: اين تنها ادعاى مشركان عرب نيست،" همين گونه ما در هيچ شهر و ديارى پيش از تو پيغمبرى انذاركننده نفرستاديم مگر اينكه ثروتمندان مست و مغرور گفتند: ما پدران خود را بر مذهبى يافتيم، و ما به آثار آنان اقتدا مى‌كنيم" (وَ كَذلِكَ ما أَرْسَلْنا مِنْ قَبْلِكَ فِي قَرْيَةٍ مِنْ نَذِيرٍ إِلَّا قالَ مُتْرَفُوها إِنَّا وَجَدْنا آباءَنا عَلى‌ أُمَّةٍ وَ إِنَّا عَلى‌ آثارِهِمْ مُقْتَدُونَ‌).

از اين آيه بخوبى استفاده مى‌شود كه سردمداران مبارزه با انبيا و آنها كه مساله تقليد از نياكان را مطرح مى‌كردند و سخت روى اين مساله ايستاده بودند همان" مترفون" بودند، همان ثروتمندان مست و مغرور و مرفه، زيرا" مترف" از ماده" ترفه" (بر وزن لقمه) به معنى فزونى نعمت است، و از آنجا كه بسيارى از متنعمان غرق شهوات و هوسها مى‌شوند كلمه مترف به معنى كسانى كه مست و مغرور به نعمت شده و طغيان كرده‌اند آمده‌ [1]، و مصداق آن غالبا پادشاهان و جباران و ثروتمندان مستكبر و خودخواه است، آرى آنها بودند كه با قيام انبيا به دوران خودكامگيهايشان پايان داده مى‌شد، و منافع نامشروعشان به خطر مى‌افتاد، و مستضعفان از چنگال آنها رهايى مى‌يافتند و به همين دليل با انواع حيل و بهانه‌ها به تخدير و تحميق مردم مى‌پرداختند و امروز نيز بيشترين فساد دنيا از همين" مترفين" سرچشمه مى‌گيرد كه هر جا ظلم و تجاوز و گناه و آلودگى است آنجا حضور فعال دارند.

قابل توجه اينكه در آيه قبل خوانديم كه آنها مى‌گفتند:" إِنَّا عَلى‌ آثارِهِمْ مُهْتَدُونَ‌":" ما بر آثار آنها هدايت يافته‌ايم" و در اينجا از قول آنها مى‌گويد:

" إِنَّا عَلى‌ آثارِهِمْ مُقْتَدُونَ‌":" ما به آثار آنها اقتدا كرده‌ايم" گر چه هر دو تعبير در حقيقت به يك معنى باز مى‌گردد، ولى تعبير اول اشاره به دعوى حقانيت مذهب نياكان است، و تعبير دوم اشاره به اصرار و پافشارى آنها بر پيروى و اقتداى‌

[1] در" لسان العرب" مى‌خوانيم: اترفته النعمه، اى اطغته.