نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 21 صفحه : 378
را بررسى كرد، زيرا" اولوا العزم" به معناى صاحبان" عزم"
است.
" عزم" به معناى اراده محكم و استوار است،" راغب"
در" مفردات" مىگويد: عزم به معنى تصميم گرفتن بر انجام كارى است (عقد
القلب على امضاء الامر).
در قرآن مجيد گاهى" عزم" در مورد" صبر" به كار رفته،
مانند وَ لَمَنْ صَبَرَ وَ غَفَرَ إِنَّ ذلِكَ
لَمِنْ عَزْمِ الْأُمُورِ:" كسى كه
صبر كند و عفو نمايد اين از عزم امور است" (شورى 43).
و گاه به معنى" وفاى به عهد" مانند: وَ لَقَدْ عَهِدْنا إِلى آدَمَ مِنْ قَبْلُ فَنَسِيَ وَ
لَمْ نَجِدْ لَهُ عَزْماً:" ما به
آدم از قبل عهد كرديم، اما او فراموش كرد و بر سر عهد خود نايستاد" (طه-
115).
ولى با توجه به اين كه پيامبران صاحب شريعت جديد و آئين تازه با مشكلات و
گرفتارىهاى بيشترى روبرو بودند، و براى مقابله با آن عزم و اراده محكمترى لازم
داشتند به اين دسته از" پيامبران"،" اولوا العزم" اطلاق شده
است، و آيه مورد بحث نيز ظاهرا اشاره به همين معنا است.
در ضمن اشارهاى است به اين كه پيغمبر اسلام ص نيز از همان پيامبران است، زيرا
مىگويد" تو هم شكيبايى كن آن گونه كه پيامبران اولوا العزم شكيبايى
كردند".
و اگر بعضى" عزم" و" عزيمت" را به معنى" حكم و
شريعت" تفسير كردهاند به همين مناسبت است، و گرنه" عزم" در لغت به
معنى شريعت نيامده است.
به هر حال طبق اين معنى" من" در" من الرسل""
تبعيضيه" است، و اشاره به گروه خاصى از پيامبران بزرگ است كه صاحب شريعت
بودهاند، همانها كه در آيه 7 سوره احزاب نيز به آنان اشاره شده: وَ إِذْ أَخَذْنا مِنَ النَّبِيِّينَ مِيثاقَهُمْ
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 21 صفحه : 378