[سوره الزخرف (43): آيات 23 تا 25]

وَ كَذلِكَ ما أَرْسَلْنا مِنْ قَبْلِكَ فِي قَرْيَةٍ مِنْ نَذِيرٍ إِلاَّ قالَ مُتْرَفُوها إِنَّا وَجَدْنا آباءَنا عَلى‌ أُمَّةٍ وَ إِنَّا عَلى‌ آثارِهِمْ مُقْتَدُونَ (23) قالَ أَ وَ لَوْ جِئْتُكُمْ بِأَهْدى‌ مِمَّا وَجَدْتُمْ عَلَيْهِ آباءَكُمْ قالُوا إِنَّا بِما أُرْسِلْتُمْ بِهِ كافِرُونَ (24) فَانْتَقَمْنا مِنْهُمْ فَانْظُرْ كَيْفَ كانَ عاقِبَةُ الْمُكَذِّبِينَ (25)

ترجمه:

23- همين گونه در هيچ شهر و ديارى پيش از تو پيامبرى انذاركننده نفرستاديم مگر اينكه ثروتمندان مست و مغرور گفتند ما پدران خود را بر مذهبى يافتيم و به آثار آنها اقتدا مى‌كنيم.

24- (پيامبرشان) گفت: آيا اگر من آئينى هدايت‌بخش‌تر از آنچه پدرانتان را بر آن يافتيد آورده باشم (باز هم انكار مى‌كنيد؟!) گفتند (آرى) ما به آنچه شما به آن مبعوث شده‌ايد كافريم! 25- لذا ما از آنها انتقام گرفتيم بنگر پايان كار تكذيب‌كنندگان چگونه بود.

تفسير: سرانجام كار اين مقلدان چشم و گوش بسته!

اين آيات بحث آيات گذشته را در زمينه بهانه اصلى مشركان براى بت‌پرستى كه مساله تقليد نياكان بود ادامه مى‌دهد.