آرى گناه" عبد الرحمن" اين بود كه از يك سو به امير مؤمنان على ع عشق مى‌ورزيد كارى كه براى بنى اميه بسيار ناخوشايند بود.

و از سوى ديگر با موروثى شدن خلافت، و تبديل آن به سلطنت، شديدا مخالف بود، و بيعت گرفتن براى يزيد را نوعى حركت كسروى و هرقلى مى‌دانست.

لذا از طرف دشمنان قسم خورده اسلام، يعنى آل اميه، مورد حمله واقع شد، و آيات قرآن مجيد را در مورد او تحريف كردند.

و چه پاسخ مناسبى عايشه به مروان داد كه خداوند پدر تو را لعنت كرد در حالى كه تو در پشت او بودى (اشاره به آيه 60 سوره اسراء وَ الشَّجَرَةَ الْمَلْعُونَةَ فِي الْقُرْآنِ‌) [1]

[1] براى تفسير اين آيه به جلد 12 تفسير نمونه صفحه 171 مراجعه شود- ضمنا بايد توجه داشت كه" مروان بن حكم" فرزند" ابى العاص" و او هم فرزند" اميه" است.