نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 21 صفحه : 332
داشتهاند شستشو داده، در كنار نيكان و پاكانى جاى مىدهد كه از مقربان درگاه
اويند.
ضمنا از اين تعبير استفاده مىشود كه منظور از" اصحاب الجنة" در
اينجا بندگان مقربى هستند كه هرگز گرد و غبار معصيت بر دامانشان ننشسته و اين
مؤمنان توبهكار بعد از مغفرت الهى در كنار آنها و در سايه آنها جاى مىگيرند.
و در پايان آيه براى تاكيد بر اين نعمتها كه گفته شد مىافزايد:" اين
وعده صدقى است كه پيوسته به آنها داده شده است" (وَعْدَ الصِّدْقِ الَّذِي كانُوا يُوعَدُونَ) [1] چگونه وعده صدق نباشد در حالى كه تخلف از وعده يا به خاطر پشيمانى و نادانى
است، و يا از ضعف و ناتوانى، و خداوند از همه اين امور منزه است.
نكتهها:
[1- ترسيمى از يك انسان مؤمن بهشتى]
اين آيات ترسيمى است از يك انسان مؤمن بهشتى كه نخست رشد جسمانى و سپس مرحله
كمال عقلى خود را پيموده، بعد به مقام شكرگزارى در برابر نعمتهاى پروردگار، و شكر
زحمات طاقتفرساى پدر و مادر رسيده، و به موقع از لغزشها توبه مىكند، و به انجام
اعمال صالح و از جمله تربيت فرزندان اهتمام مىورزد، و سرانجام به مقام تسليم مطلق
در برابر فرمان الهى صعود مىكند، و همين امر سبب مىشود كه غرق رحمت و غفران و
نعمتهاى گوناگون خداوند شود.
آرى بايد يك انسان بهشتى را از اين صفاتش شناخت.
2- تعبير به" وصينا الانسان" (به انسان توصيه كرديم)
اشاره به اين
[1]" وعد الصدق" مفعول مطلق
براى فعل محذوفى است، و در تقدير چنين است يعدهم وعد الصدق الذى كانوا يوعدون
بلسان الانبياء و الرسل.
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 21 صفحه : 332