قانون طبيعى نيز همين را ايجاب مى‌كند، چرا كه كمبودهاى دوران حمل در دوران شيرخوارگى بايد جبران گردد.

سپس مى‌افزايد:" حيات انسان هم چنان ادامه مى‌يابد تا زمانى كه به كمال قدرت و نيروى جسمانى رسد، و به مرز چهل‌سالگى وارد مى‌گردد" (حَتَّى إِذا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَ بَلَغَ أَرْبَعِينَ سَنَةً) [1] بعضى از مفسران" بلوغ اشد" (رسيدن به مرحله توانايى) را با رسيدن به چهل‌سالگى هماهنگ، و براى تاكيد مى‌دانند، ولى ظاهر اين است كه" بلوغ اشد" اشاره به" بلوغ جسمانى" و رسيدن به اربعين سنة (چهل‌سالگى) اشاره به" بلوغ فكرى و عقلانى" است، چرا كه معروف است، انسان غالبا در چهل سالگى به مرحله كمال عقل مى‌رسد و گفته‌اند كه غالب انبيا در چهل‌سالگى مبعوث به نبوت شدند.

ضمنا در اينكه سن بلوغ قدرت جسمانى چه سنى است؟ در آن نيز گفتگو است، بعضى همان سن معروف بلوغ را مى‌دانند كه در آيه 34 اسراء در مورد يتيمان نيز به آن اشاره شده، در حالى كه در بعضى از روايات تصريح شده كه سن هيجده سالگى است.

البته مانعى ندارد كه اين تعبير در موارد مختلف معانى متفاوتى دهد كه با قرائن روشن مى‌شود.

در حديثى آمده است:

ان الشيطان يجر يده على وجه من زاد على الاربعين‌

[1]" حتى" در اينجا غايت براى جمله محذوفى است، و در تقدير چنين است:

و عاش الانسان و استمرت حياته حتى اذا بلغ اشده، بعضى نيز آن را غايت براى" وصينا" يا براى مساله" مراقبت پدر و مادر" دانسته‌اند، و اين هر دو بعيد به نظر مى‌رسد، زيرا نه توصيه خداوند در مورد نيكى به پدر و مادر در چهل‌سالگى پايان مى‌پذيرد و نه مراقبت پدر و مادر از فرزند تا چهل‌سالگى ادامه دارد.