عربى فصيح و گوياست" كه همگان از آن بهره‌مند شوند (لِساناً عَرَبِيًّا).

و در پايان آيه هدف نهايى از نزول قرآن را در دو جمله كوتاه به اين صورت شرح مى‌دهد:" هدف اين بوده كه ظالمان را انذار و نيكوكاران را بشارت دهد" (لِيُنْذِرَ الَّذِينَ ظَلَمُوا وَ بُشْرى‌ لِلْمُحْسِنِينَ‌).

و با توجه به جمله" ينذر" كه فعل مضارع است و دلالت بر استمرار دارد روشن مى‌شود كه انذار قرآن همچون بشارت آن دائمى و مستمر است، ظالمان و ستمگران را در سراسر تاريخ بيم مى‌دهد و انذار مى‌كند، و به نيكوكاران همواره بشارت مى‌دهد.

قابل توجه اينكه نقطه مقابل" ظالمان" را" نيكوكاران" قرار داده، چرا كه" ظلم" در اينجا معنى وسيعى دارد كه هر گونه بدكارى و خلافكارى را شامل مى‌شود كه طبعا يا ظلم به ديگران است يا ظلم بر نفس.

[1] الَّذِينَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ‌ ... مبتداست، و جمله لا خوف عليهم خبر آن است البته فاء بر سر خبر نمى‌آيد، مگر در مواردى كه مانند آيه مورد بحث مفهوم شرطيت در جمله باشد.