كه براى هر انسانى جداگانه موجود است هر امتى نيز نامه اعمالى متعلق به جمع و گروه خود دارد، اين معنى با توجه به اينكه انسان داراى دو نوع اعمال است" اعمال فردى" و" اعمال جمعى و گروهى" مطلب عجيبى به نظر نمى‌رسد، و وجود دو گونه نامه اعمال از اين نظر كاملا طبيعى است‌ [1] تعبير" تدعى" نشان مى‌دهد كه از آنها دعوت مى‌شود كه بيانيه و نامه اعمال خود را بخوانند، اين شبيه همان مطلبى است كه در آيه 14 سوره اسراء آمده است: اقْرَأْ كِتابَكَ كَفى‌ بِنَفْسِكَ الْيَوْمَ عَلَيْكَ حَسِيباً:" نامه اعمالت را بخوان، كافى است كه خود حسابگر خويش باشى"!

" اين كتاب ما است كه به حق با شما سخن مى‌گويد، و اعمال شما را بازگو مى‌كند"! (هذا كِتابُنا يَنْطِقُ عَلَيْكُمْ بِالْحَقِ‌).

آن روز كه شما هر چه مى‌خواستيد انجام مى‌داديد هرگز باور نمى‌كرديد كه اعمالتان در جايى ثبت شود، ولى" ما دستور داده بوديم كه تمام اعمالى را كه انجام مى‌داديد بنويسند" (إِنَّا كُنَّا نَسْتَنْسِخُ ما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ‌).

" نستنسخ" از ماده" استنساخ" در اصل از" نسخ" گرفته شده كه به معنى زائل كردن چيزى به وسيله چيز ديگر است، مثلا گفته مى‌شود:" نسخت الشمس الظل" (خورشيد سايه را از ميان برد).

سپس در مورد نوشتن كتابى از روى كتاب ديگر به كار رفته است بى‌آنكه كتاب اول نابود شود.

[1] بعضى از مفسران احتمال داده‌اند كه منظور از" كتاب" در آيه فوق" كتاب آسمانى" است كه بر آن امت نازل شده، ولى ظاهر آيه مخصوصا با توجه به آيه بعد همان نامه اعمال است و اكثر مفسران نيز بر همين عقيده هستند.