منظور از" الامر" در اينجا همان دين و آئين حق است كه در آيه گذشته نيز به آن اشاره شده بود آنجا كه فرمود: (بَيِّناتٍ مِنَ الْأَمْرِ).

و از آنجا كه اين مسير، مسير نجات و پيروزى است به دنبال آن به پيامبر ص دستور مى‌دهد" از آن پيروى كن" (فَاتَّبِعْها).

و نيز از آنجا كه نقطه مقابل آن چيزى جز پيروى از هوا و هوس جاهلان نيست، در آخر آيه مى‌افزايد:" و از هوا و هوسهاى كسانى كه آگاهى ندارند پيروى مكن" (وَ لا تَتَّبِعْ أَهْواءَ الَّذِينَ لا يَعْلَمُونَ‌).

در حقيقت دو راه بيش نيست،" راه انبياء و وحى" و" راه هوا و هوسهاى جهال"، اگر كسى به اولى پشت كند در مسير دوم خواهد افتاد، و اگر كسى به آن روى آورد از خط انبياء جدا خواهد شد، و به اين ترتيب قرآن قلم بطلان بر هر برنامه هدايتى كه از سرچشمه وحى مدد نمى‌گيرد كشيده است.

قابل توجه اينكه بعضى از مفسران گفته‌اند: رؤساى قريش نزد پيامبر ص آمدند و عرض كردند. بيا و به آئين نياكانت بازگرد كه هم از تو افضل بودند و هم سالمندتر! در آن زمان پيامبر ص هنوز در مكه بود، آيه فوق نازل شد [1] و به آنها پاسخ گفت كه راه وصول به حق وحى آسمانى است كه بر تو نازل شده، نه آنچه هوا و هوس اين جاهلان اقتضا مى‌كند.

هميشه رهبران راستين به هنگامى كه آئين جديد و پاك و نوينى را عرضه مى‌كردند با اين وسوسه جاهلان روبرو بودند كه تو بهتر مى‌فهمى يا نياكان و بزرگان و پيش‌كسوتان قبل از تو؟ و اصرار داشتند آنها نيز همان روشهاى خرافى را ادامه دهند كه اگر اينگونه پيشنهادها عملى مى‌شد هرگز انسان گامى‌

[1] تفسير كبير" فخر رازى" جلد 27 صفحه 265.