و تزلزل و بى‌نظمى است و اگر به اشعار جنگى" رجز" (بر وزن غرض) مى‌گويند به خاطر مقطعهاى كوتاه و نزديك به هم مى‌باشد (يا به خاطر تزلزل و اضطرابى كه بر پيكر دشمن مى‌افكند).

گاه در عواطف آنها چنگ زده و مى‌گويد:" خداوند همان كسى است كه دريا را براى شما مسخر كرد تا كشتيها به فرمانش در آن حركت كنند، و بتوانيد از فضل او بهره گيريد، شايد شكر نعمتهايش را بجا آوريد" (اللَّهُ الَّذِي سَخَّرَ لَكُمُ الْبَحْرَ لِتَجْرِيَ الْفُلْكُ فِيهِ بِأَمْرِهِ وَ لِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ‌).

چه كسى در ماده اصلى كشتيها اين خاصيت را آفريده كه در آب فرو نمى‌رود؟

و چه كسى آب را بستر نرمى براى حركت آنها قرار داده كه به راحتى در آن پيش مى‌رود؟ و چه كسى به نيروى باد فرمان داده كه به صورت منظم بر صفحه اقيانوسها بوزد، و كشتيها را به حركت درآورد؟ (يا اينكه نيروى بخار را جانشين باد سازد و اين مركبهاى عظيم را با سرعت زياد به جريان اندازد).

مى‌دانيم بزرگترين و مهمترين وسيله نقليه انسان در گذشته و امروز كشتيهاى كوچك و بزرگ و غول‌پيكر بوده است كه در طول سال ميليونها انسان و بيش از آن اموال تجارتى را از دورترين نقاط جهان به مناطق مختلف مى‌برد، و گاه به اندازه يك شهر كوچك وسعت، و ساكنان دارد، و وسائل و اموال در آن است!.

راستى اگر اين نيروهاى سه‌گانه نبودند، چگونه انسان مى‌توانست با مركبهاى ساده معمولى مشكلات حمل و نقل خود را حل كند؟ هر چند مركبهاى ساده نيز از نعمتهاى او است و در جاى خود كارساز.