اشاره به اينكه در آيه تنها دستور به گفتن‌ سُبْحانَ الَّذِي سَخَّرَ لَنا هذا داده نشده بلكه قبلا دستور تذكر و يادآورى نعمتهاى بزرگتر خداوند داده شده:

نعمت هدايت به سوى اسلام، نعمت نبوت پيامبر ص، نعمت قرار گرفتن در زمره بهترين امتها، سپس تسبيح خداوند بر تسخير اين مركب! قابل توجه اينكه از پاره‌اى از روايات استفاده مى‌شود كه هر كس اين جمله را (سُبْحانَ الَّذِي سَخَّرَ لَنا هذا وَ ما كُنَّا لَهُ مُقْرِنِينَ وَ إِنَّا إِلى‌ رَبِّنا لَمُنْقَلِبُونَ‌) به هنگام سوار شدن بر مركب بگويد به فرمان خدا آسيبى به او نخواهد رسيد!.

اين مطلب در حديثى در كتاب كافى از ائمه اهل بيت ع نقل شده است‌ [1] چقدر تفاوت است ميان اين تعليمات سازنده اسلام با آنچه از گروهى هوسران و مغرور ديده مى‌شود كه مركبهاى خود را وسيله خودنمايى و فخرفروشى و گاه وسيله‌اى براى انواع گناهان قرار مى‌دهند، چنان كه" زمخشرى" در" كشاف" از بعضى از سلاطين نقل مى‌كند كه او سوار بر مركب مخصوصش شده بود، و از شهرى به شهر ديگر مى‌رفت، و يك ماه در ميان آن دو فاصله بود، آن قدر شراب مى‌خورد كه هرگز پيمودن راه را متوجه نشد، تنها هنگامى از مستى به هوش آمد كه به مقصد رسيده بود!

[1] نور الثقلين جلد 4 صفحه 593.