خود آيتى و نشانه‌اى از علم و حكمت و قدرت بى‌پايان مبدأ آفرينش است.

ولى چرا گروهى دهها سال در لابلاى اين آيات رفت و آمد دارند، و كمترين آگاهى حتى از يكى از آنها ندارند؟ دليلش همان است كه قرآن مى‌گويد:

" اين آيات مخصوص طالبان ايمان و يقين و صاحبان انديشه و فكر است" براى آنها كه درهاى قلب خود را گشوده و با تمام وجود تشنه يقين و علم و دانشند، حتى كمترين حركت و كوچكترين موجود را از نظر دور نمى‌دارند، و ساعتها در آن مى‌انديشند، و از آن نردبانى مى‌سازند براى ارتقاء به سوى" اللَّه" و دفترى براى" معرفت كردگار" و با او به راز و نياز مى‌پردازند و جام دل را از باده عشقش لبريز مى‌كنند.

مساله نظام" نور و ظلمت" و آمد و شد شب و روز كه هر يك با نظم خاصى جانشين و خليفه ديگرى مى‌شود بسيار حساب شده و شگفت‌انگيز است، هر گاه روز دائمى بود يا فوق طولانى آن قدر حرارت بالا مى‌رفت كه تمام موجودات زنده مى‌سوختند، و هر گاه شب جاويدان بود و يا بسيار طولانى همه از شدت سرما منجمد مى‌شدند!.

اين احتمال در تفسير آيه نيز وجود دارد كه اختلاف به معنى جانشينى‌