خود را آزار مى‌دادند، و با سرسختى و تعصب خاصى در برابر احكام الهى مى‌ايستادند، و حتى زمانى كه تازه از نيل رهايى يافته بودند پيشنهاد بت‌سازى به موسى كردند!، ممكن است گفته شود منظور از آيه فوق بيان امتياز نيست بلكه بيان حقيقت ديگرى است، و معنى آيه چنين است:" با وجود اينكه ما علم داشتيم كه آنها از مواهب الهى سوء استفاده مى‌كنند برترى به آنها داديم تا آنان را بيازمائيم" چنان كه از آيه بعد نيز استفاده مى‌شود كه خداوند مواهب ديگرى نيز به آنها داد تا آنها را بيازمايد.

به اين ترتيب اين گزينش الهى نه تنها دليل بر مزيت آنها نيست بلكه يك مذمت ضمنى نيز در آن درج است چرا كه حق اين نعمت را ادا نكرده‌اند و از عهده امتحان برنيامدند.

گاه در بيابان" سينا" و در وادى" تيه" ابرها را بر سر آنها سايه‌افكن ساختيم، گاه مائده مخصوص" من و سلوى" را بر آنها نازل كرديم، گاه از دل سنگ سخت چشمه آب براى آنها جارى نموديم، و گاه نعمتهاى معنوى و مادى ديگرى نصيبشان كرديم.

اما همه اينها براى آزمايش و امتحان بود، زيرا خداوند گروهى را با مصيبت آزمايش مى‌كند و گروهى را با نعمت، چنان كه در آيه 168 سوره اعراف مى‌خوانيم: وَ بَلَوْناهُمْ بِالْحَسَناتِ وَ السَّيِّئاتِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ‌:" ما بنى اسرائيل را با نيكيها و بديها آزموديم شايد از راه غلط بازگردند".