يك سال همه انسانها تعيين مى‌گردد، و ارزاق، و سرآمد عمرها، و امور ديگر، در آن شب تفريق و تبيين مى‌شود.

تفسير نمونه ؛ ج‌21 ؛ ص153

ح اين سخن و مسائل ديگرى در زمينه شب قدر، و عدم تضاد آن با آزادى اراده انسانها به خواست خدا مبسوطا در تفسير" سوره قدر" خواهد آمد.

در آيه بعد براى تاكيد بر اين معنى كه قرآن از ناحيه خدا است مى‌فرمايد:

" نزول قرآن در شب قدر فرمانى بود از ناحيه ما، و ما پيامبر اسلام را مبعوث كرده و فرستاده‌ايم" (أَمْراً مِنْ عِنْدِنا إِنَّا كُنَّا مُرْسِلِينَ‌) [1]

[1] در اينكه جمله‌ أَمْراً مِنْ عِنْدِنا ... چه محلى از اعراب دارد؟ و ناظر به كداميك از بحثهاى آيات گذشته است؟ احتمالات گوناگونى داده‌اند، مناسبتر اين است كه" أَمْراً مِنْ عِنْدِنا" حال از ضمير مفعولى انا انزلناه بوده باشد، يعنى قرآن را فرستاديم در حالى كه امرى است از ناحيه ما، و در اين صورت با جمله‌ إِنَّا كُنَّا مُرْسِلِينَ‌ كه از ارسال پيامبر (ص) سخن مى‌گويد كاملا هماهنگ است، اين احتمال نيز وجود دارد كه توضيحى بر" كُلُّ أَمْرٍ حَكِيمٍ‌" باشد، و نصب آن بر اختصاص است و در معنى چنين است: اعنى بهذا الامر امرا حاصلا من عندنا.

[2]" رَحْمَةً مِنْ رَبِّكَ‌"" مفعول لاجله" است براى انا انزلناه يا براى‌ يُفْرَقُ كُلُّ أَمْرٍ حَكِيمٍ‌ و يا هر دو.