از يك انسان بيچاره كه از همه جا قطع اميد كرده طبيعى است، آرى آنها وقتى تمام راههاى نجات را به روى خود مسدود مى‌بينند چنين فريادى از دل برمى‌كشند! اما چرا آنها خودشان مستقيما تقاضاى مرگ از خدا نمى‌كنند، بلكه به مالك دوزخ مى‌گويند از پروردگارت بخواه تا به ما مرگ دهد؟ براى اينكه آنها در آن روز از خداى خود محجوبند، چنان كه در آيه 15 مطففين مى‌خوانيم‌ كَلَّا إِنَّهُمْ عَنْ رَبِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَمَحْجُوبُونَ‌، لذا تقاضاى خود را وسيله فرشته عذاب مطرح مى‌كنند، يا به علت اينكه او فرشته است و نزد خداوند مقرب است.

" ما حق را براى شما آورديم، ولى اكثر شما از حق كراهت داريد و در برابر آن تسليم نيستيد" (لَقَدْ جِئْناكُمْ بِالْحَقِّ وَ لكِنَّ أَكْثَرَكُمْ لِلْحَقِّ كارِهُونَ‌).

در اينكه سخن از ناحيه مالك دوزخ است و منظور از" ما" جمعيت فرشتگان است كه مالك دوزخ خود در زمره آنها مى‌باشد، يا گفتار خداوند است؟ مفسران دو نظر متفاوت اظهار داشته‌اند.

البته سوق كلام ايجاب مى‌كند كه دنباله گفتار" مالك دوزخ" باشد، ولى محتواى خود آيه تناسب با گفتار خداوند دارد، شاهد ديگر بر اين سخن آيه 73 سوره زمر است: وَ قالَ لَهُمْ خَزَنَتُها أَ لَمْ يَأْتِكُمْ رُسُلٌ مِنْكُمْ يَتْلُونَ عَلَيْكُمْ آياتِ رَبِّكُمْ‌:

" خازنان دوزخ به آنها مى‌گويند: آيا فرستادگانى از ميان خود شما به سراغ شما نيامدند كه آيات پروردگارتان را براى شما بخوانند؟

در اينجا خازنان دوزخ رسولان را آورنده حق مى‌شمرند نه خودشان را.

تعبير به" حق" معنى گسترده‌اى دارد كه همه حقايق سرنوشت‌ساز را شامل مى‌شود هر چند در درجه اول مساله توحيد و معاد و قرآن قرار دارد.

اين تعبير در حقيقت اشاره به اين است كه شما تنها با پيامبران الهى مخالف‌