پيامبر ص آمد و عرض كرد آيا در بهشت شتر هم پيدا مى‌شود؟ زيرا من بسيار به شتر علاقمندم!.

پيامبر ص كه مى‌داند در آنجا نعمتهايى است كه با وجود آن، مرد اعرابى شتر خود را فراموش خواهد كرد، در پاسخ با عبارتى كوتاه و پرمعنى مى‌فرمايد:

يا اعرابى ان ادخلك اللَّه الجنة اصبت فيها ما اشتهت نفسك و لذت عينك!:

" اى اعرابى اگر خدا ترا وارد بهشت كند آنچه دلت بخواهد و چشمت از ديدنش لذت برد در آنجا خواهى يافت"! [1] و به تعبير ديگر آنجا عالمى است كه انسان كاملا با واقعيتها هماهنگ مى‌شود و به گفته شاعر:

به هر حال از آنجا كه ارزش نعمت هنگامى است كه جاودانى باشد، در ششمين توصيف، بهشتيان را از اين نظر آسوده خاطر ساخته، مى‌فرمايد:" شما جاودانه در آن خواهيد ماند" (وَ أَنْتُمْ فِيها خالِدُونَ‌).

مبادا فكر زوال نعمت خاطر آنها را مكدر سازد و از آينده نگران كند.

جالب اينكه از يك سو مقابله با اعمال را مطرح مى‌كند، و از سوى ديگر" ارث" را كه معمولا در جايى به كار مى‌رود كه نعمتى بى خون دل و بدون تلاش و زحمت به انسان برسد، اشاره به اينكه اعمال شما پايه اصلى نجات شماست، ولى آنچه دريافت مى‌داريد در مقايسه با اعمالتان آن قدر برترى دارد كه گويى همه را

[1]" روح البيان" جلد 8 صفحه 391.