دوستان غلو كننده كه مرا خدا پنداشتند، و دشمنان تهمت زننده كه نسبتهاى ناروا به من دادند"! [1] و چه شباهت دارد حالات اين دو بزرگوار! در پايان آيه آنها را به عذاب دردناك روز قيامت تهديد كرده، مى‌فرمايد:

" واى بر كسانى كه ستم كردند، و از صراط مستقيم منحرف شدند، واى بر آنها از عذاب روز دردناك" (فَوَيْلٌ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْ عَذابِ يَوْمٍ أَلِيمٍ‌) [2] آرى روز قيامت روز دردناكى است، طول حسابش دردناك، عذاب و مجازاتش دردناك، حسرت و اندوهش دردناك، رسوايى و فضيحتش نيز دردناك است.

[1]" نهج البلاغه" كلمات قصار جمله 117.

[2] توجه داشته باشيد كه" اليم" صفت براى" يوم" است نه براى" عذاب".