تفسير: آنها كه در باره مسيح غلو كردند

در آيات گذشته به گوشه‌اى از ويژگيهاى زندگى حضرت مسيح ع اشاره شد، و آيات بحث آن را ادامه مى‌دهد، و مخصوصا روى دعوت حضرت مسيح به توحيد خالص و نفى هر گونه شرك تكيه مى‌كند.

نخست مى‌فرمايد:" هنگامى كه عيسى با در دست داشتن بينات (معجزات و آيات الهى) آمد، گفت: من براى شما حكمت آورده‌ام و آمده‌ام تا بعض امورى را كه در آن پيوسته اختلاف داريد براى شما تبيين كنم" (وَ لَمَّا جاءَ عِيسى‌ بِالْبَيِّناتِ قالَ قَدْ جِئْتُكُمْ بِالْحِكْمَةِ وَ لِأُبَيِّنَ لَكُمْ بَعْضَ الَّذِي تَخْتَلِفُونَ فِيهِ‌).

به اين ترتيب سرمايه عيسى" بينات" يعنى آيات الهى و معجزات بود كه از يك سو حقانيت او را تبيين مى‌كرد، و از سوى ديگر حقايق مربوط به مبدأ و معاد و نيازهاى زندگى بشر را.

در اين عبارت حضرت مسيح ع محتواى دعوت خود را" حكمت" توصيف مى‌كند، و مى‌دانيم ريشه اصلى" حكمت" به معنى" جلوگيرى كردن از چيزى به منظور اصلاح آن" است، و سپس به تمام عقائد حق، و برنامه‌هاى صحيح زندگى كه انسان را از هر گونه انحراف در ايمان و عمل بازمى‌دارد، و به تهذيب نفس و اخلاق او مى‌پردازد، اطلاق شده است، و به اين ترتيب حكمت در اينجا معنى وسيعى دارد كه هم" حكمت علمى" را مى‌گيرد و" هم حكمت عملى" را.

اين حكمت علاوه بر اينها هدف ديگرى نيز به دنبال دارد و آن بر طرف ساختن اختلافاتى است كه وجود آنها نظام جامعه را به هم مى‌ريزد، و مردم را سرگردان و بيچاره مى‌كند، و لذا حضرت مسيح در متن سخنانش روى اين مساله تكيه مى‌نمايد.

در اينجا سؤالى مطرح است كه غالب مفسران نيز به آن توجه كرده‌اند