بعضى نيز احتمال داده‌اند كه" آيات" همه انواع معجزات موسى را شامل مى‌شود، اما" سلطان مبين" معجزات برجسته او همچون معجزه عصا و يد بيضا است كه موجب سلطه آشكار او بر فرعون شد.

بعضى ديگر" آيات" را به معنى معجزات و" سلطان مبين" را به معنى سلطه قاهره و نفوذ الهى موسى دانسته‌اند كه مانع از قتل او و خاموش ساختن دعوتش گرديد.

هيچيك از اين تفسيرها مدرك روشنى ندارد، آنچه از آيات ديگر قرآن استفاده مى‌شود اين است كه" سلطان مبين" معمولا به معنى دليل روشن و محكمى است كه باعث سلطه آشكار مى‌گردد، چنان كه در آيه 21 سوره نمل در داستان سليمان و هدهد مى‌خوانيم: سليمان مى‌گويد:" هدهد را نمى‌بينم، او چرا غائب شده؟

من او را كيفر سختى خواهم داد، يا او را ذبح مى‌كنم و يا" سُلْطانٍ مُبِينٍ‌" (دليل روشن) براى غيبت خود بياورد".

و در آيه 15 سوره كهف مى‌خوانيم" لَوْ لا يَأْتُونَ عَلَيْهِمْ بِسُلْطانٍ‌ مبين"" چرا آنها براى معبودهاى خود دليل روشنى نمى‌آورند"؟!" آيات" نيز كرارا در قرآن به معنى معجزات آمده است.

بنا بر اين تعبير به" آيات" اشاره به" معجزات موسى" و" سلطان مبين" به معنى منطق نيرومند و دلائل دندان‌شكنى است كه موسى در برابر فرعونيان داشت.

به هر حال" موسى" هم مجهز به منطق عقل بود، و هم كارهاى خارق العاده‌اى كه نشانه ارتباط او با عالم ما وراء طبيعت بود انجام مى‌داد، ولى موضعگيرى سركشان فرعونى در مقابل او چيزى جز اين نبود كه او را متهم به سحر و كذب مى‌كردند.

اتهام سحر در برابر آيات و معجزات بود، و تكذيب در برابر استدلالات منطقى، و اين خود شاهد ديگرى است براى تفسيرى كه در مورد اين دو تعبير