" سوره‌هاى حاميم گلهاى قرآن است، خدا را سپاس گوئيد و با حفظ و تلاوت اين سوره‌ها او را شكر گذاريد، هر بنده‌اى كه از خواب برخيزد و سوره‌هاى حاميم بخواند از دهانش (در قيامت) بوى عطر دل‌انگيزى بهتر از مشك و عنبر خارج مى‌شود، و خداوند خواننده اين سوره‌ها را رحمت مى‌كند و نيز همسايگان و دوستان و آشنايان و تمام ياران نزديك و دور او را مشمول رحمت خويش قرار مى‌دهد، و در قيامت عرش و كرسى و فرشتگان مقرب خدا براى او استغفار مى‌كنند" [1] در حديث ديگرى از پيامبر ص مى‌خوانيم:

الحواميم سبع و ابواب جهنم سبع، تجى‌ء كل حاميم منها فتقف على باب من هذه الأبواب تقول اللهم لا تدخل من هذا الباب من كان يؤمن بى و يقرانى‌

" سوره‌هاى حاميم هفت سوره‌اند و درهاى جهنم نيز هفت در است، هر يك از حاميمها مى‌آيد و در مقابل يكى از اين درها مى‌ايستد و مى‌گويد خداوندا كسى را كه به من ايمان آورده و مرا خوانده از اين در وارد مكن! [2] و در قسمت دوم در حديثى از پيامبر مى‌خوانيم:

من قرء سوره حاميم المؤمن لم يبق تجى‌ء كل حاميم منها فتقف على باب من هذه الأبواب تقول اللهم لا تدخل من هذا الباب من كان يؤمن بى و يقرانى روح نبى و لا صديق و لا مؤمن الا صلوا عليه و استغفروا له:

" هر كس سوره حاميم مؤمن را بخواند همه ارواح انبيا و صديقان و مؤمنان بر او درود مى‌فرستند و براى او استغفار مى‌كنند" [3] روشن است اين فضائل بزرگ پيوندى با آن محتواى برجسته دارد، محتوايى كه هر گاه در زندگى انسان در بعد" اعتقادى" و" عملى" او پياده شود بدون‌

(1، 3) همان مدرك.

[2]" بيهقى" طبق نقل" روح المعانى" جلد 24 صفحه 36.