در كتاب" وجوه القرآن" وحى را بر ده وجه شمرده، و بعضى عدد را از اين هم بيشتر دانسته‌اند.

اما از يك نظر از مجموع موارد استعمال وحى و مشتقات آن مى‌توان نتيجه گرفت كه وحى از سوى پروردگار دو گونه است:" وحى تشريعى" و" وحى تكوينى":" وحى تشريعى" همان است كه بر پيامبران فرستاده مى‌شد، و رابطه خاصى ميان آنها و خدا بود كه فرمانهاى الهى و حقايق را از اين طريق دريافت مى‌داشتند.

" وحى تكوينى" در حقيقت همان غرائز و استعدادها و شرائط و قوانين تكوينى خاصى است كه خداوند در درون موجودات مختلف جهان قرار داده است.

2- حقيقت اسرار آميز وحى‌

در مورد" ماهيت وحى" سخن بسيار گفته شده، ولى از آنجا كه اين ارتباط مرموز از حدود ادراكات ما خارج است اين بيانات نيز نمى‌تواند ترسيم روشنى از مساله كند، و حتى گاه به بيراهه كشانده شده، آنچه گفتنى است در حقيقت در آيه مورد بحث به صورت فشرده و زيبايى بيان شده است، و بيش از آن تلاش و كوشش دانشمندان در اين بحث به جايى نرسيده است، در عين حال لازم است بعضى از تفسيرها را كه فلاسفه قديم و جديد در باره وحى گفته‌اند در اينجا ياد آور شويم:

الف- تفسير بعضى از فلاسفه قديم‌

آنها روى مقدمات مفصلى معتقد بودند كه وحى عبارت است از اتصال فوق العاده نفس پيامبر با" عقل فعال" كه سايه آن بر عالم" حس مشترك" و" خيال" نيز گسترده مى‌شود.