در پايان آيه براى آنكه اين تاريك‌دلان مشرك را براى هميشه مايوس كند مى‌افزايد:" حاكميت و داورى مخصوص خداوند بلند مقام و بزرگ است" (فَالْحُكْمُ لِلَّهِ الْعَلِيِّ الْكَبِيرِ).

جز او قاضى و داد خواه و دادرسى در اين محكمه نيست، و چون او على و كبير است نه مغلوب كسى مى‌گردد، نه توصيه‌اى در او مؤثر مى‌شود، و نمى‌توان از طريق فداء و غرامت و يارى اين و آن بر حكم او غلبه كرد، حاكم مطلق او است، و همه سر بر فرمان اويند، و هيچ راه فرارى در برابر حكمش وجود ندارد.

نكته: دعاى دور از حاجت!

اين نخستين بار نيست كه در آيات قرآن به تقاضاى دوزخيان يا كفار مبنى بر بازگشت مجدد به اين جهان بر خورد مى‌كنيم كه با پاسخ منفى روبرو مى‌شوند، بارها در آيات قرآن مجيد اين موضوع مطرح شده است.

در سوره شورى آيه 44 مى‌خوانيم: ظالمان بعد از مشاهده عذاب مى‌گويند" هَلْ إِلى‌ مَرَدٍّ مِنْ سَبِيلٍ‌":" آيا راهى به سوى بازگشت وجود دارد"؟

و در سوره زمر آيه 58 در باره انسانهاى گنهكار و بى‌ايمان آمده است:

هنگامى كه آنها عذاب الهى را مى‌بينند مى‌گويند: اگر بار ديگر به دنيا باز گرديم از نيكوكاران خواهيم بود" أَوْ تَقُولَ حِينَ تَرَى الْعَذابَ لَوْ أَنَّ لِي كَرَّةً فَأَكُونَ مِنَ الْمُحْسِنِينَ‌".

و در مؤمنون آيه 107 از قول همين اشخاص آمده است: رَبَّنا أَخْرِجْنا مِنْها فَإِنْ عُدْنا فَإِنَّا ظالِمُونَ‌:" پروردگارا ما را از دوزخ بيرون فرست، اگر بار ديگر بازگشت كرديم ما مسلما ظالم و ستمگريم"!