تفسير: اهل ايمان تسليم ظلم نمى شوند!

اين آيات ادامه بحثى است كه در آيات گذشته در باره پاداش الهى نسبت به مؤمنان متوكل آمده بود.

به اين ترتيب كه بعد از وصف ايمان و توكل كه هر دو جنبه قلبى دارد به هفت قسمت از" برنامه‌هاى عملى آنها" چه در جنبه نفى، چه در جنبه اثبات، چه از نظر فردى، و چه اجتماعى، چه مادى و چه معنوى، اشاره مى‌كند، برنامه‌اى كه بيانگر اركان يك جامعه سالم با حكومت صالح و قدرتمند است.

جالب اينكه اين آيات ظاهرا در مكه نازل شده است، در آن روزى كه هنوز جامعه اسلامى شكل نگرفته بود، و حكومت اسلامى وجود نداشت ولى اين آيات نشان مى‌دهد كه از همان روز، بينش صحيح اسلامى در اين زمينه‌ها توسط اين آيات به مسلمانان داده مى‌شد، چرا كه آنها در دوران مكه تحت آموزش پيگير و مستمر پيامبر ص به منظور آمادگى براى ساختن جامعه آينده اسلامى قرار داشتند.

نخستين وصف را از پاكسازى شروع مى‌كند، مى‌فرمايد:" پاداش الهى و آنچه نزد خدا است براى كسانى بهتر و پايدارتر است كه از گناهان بزرگ و اعمال زشت و ننگين اجتناب مى‌ورزند" (وَ الَّذِينَ يَجْتَنِبُونَ كَبائِرَ الْإِثْمِ وَ الْفَواحِشَ‌) [1]" كبائر" جمع" كبيره" به معنى گناهان بزرگ است، اما اينكه معيار

[1]" الذين يجتنبون" به اعتقاد غالب مفسرين عطف بر" للذين آمنوا" در آيه قبل مى‌باشد، هر چند بعضى احتمال داده‌اند مبتدايى است كه خبر آن محذوف شده (و در تقدير چنين است و الذين يجتنبون ... لهم مثل ذلك من الثواب) ولى معنى اول مناسبتر به نظر مى‌رسد