[سوره الشورى (42): آيات 32 تا 36]

وَ مِنْ آياتِهِ الْجَوارِ فِي الْبَحْرِ كَالْأَعْلامِ (32) إِنْ يَشَأْ يُسْكِنِ الرِّيحَ فَيَظْلَلْنَ رَواكِدَ عَلى‌ ظَهْرِهِ إِنَّ فِي ذلِكَ لَآياتٍ لِكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ (33) أَوْ يُوبِقْهُنَّ بِما كَسَبُوا وَ يَعْفُ عَنْ كَثِيرٍ (34) وَ يَعْلَمَ الَّذِينَ يُجادِلُونَ فِي آياتِنا ما لَهُمْ مِنْ مَحِيصٍ (35) فَما أُوتِيتُمْ مِنْ شَيْ‌ءٍ فَمَتاعُ الْحَياةِ الدُّنْيا وَ ما عِنْدَ اللَّهِ خَيْرٌ وَ أَبْقى‌ لِلَّذِينَ آمَنُوا وَ عَلى‌ رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ (36)

ترجمه:

32- از نشانه‌هاى او كشتى‌هايى است همچون كوه‌ها كه در دريا در حركت است.

33- اگر اراده كند باد را ساكن مى‌سازد تا آنها بر پشت دريا متوقف شوند، در اين نشانه‌هايى است براى هر صبر كننده شكرگزار.

34- يا اگر بخواهد آنها را به خاطر اعمالى كه سرنشينانش مرتكب شده‌اند نابود مى‌سازد، و در عين حال بسيارى را مى‌بخشد.

35- تا كسانى كه در آيات ما مجادله مى‌كنند بدانند هيچ پناهگاهى ندارند.

36- آنچه به شما عطا شده متاع زودگذر زندگى دنيا است، و آنچه نزد خدا است براى كسانى كه ايمان آورده‌اند و بر پروردگارشان توكل مى‌كنند، بهتر و پايدارتر است.