در مقابل گناهى كه مرتكب مى‌شود به مصيبتى در جسم و جان يا اموال و متعلقاتش گرفتار گردد، همانطور كه در آيه فوق آمده است‌ [1]

" شما هرگز نمى‌توانيد از چنگال قدرت خداوند در زمين فرار كنيد" (در آسمانها نيز جايى براى شما نيست) (وَ ما أَنْتُمْ بِمُعْجِزِينَ فِي الْأَرْضِ‌) [2] چگونه شما مى‌توانيد از حيطه قدرت و حاكميت او بگريزيد در حالى كه تمام عالم هستى عرصه حكومت بلامنازع پروردگار است.

و اگر تصور كنيد كسى مى‌تواند به كمك شما بشتابد بدانيد" غير از خداوند هيچ ولى و ياورى براى شما نيست" (وَ ما لَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ وَلِيٍّ وَ لا نَصِيرٍ).

فرق ميان" ولى" و" نصير" ممكن است از اين نظر باشد كه" ولى" سرپرستى است براى جلب منفعت و" نصير" براى دفع مضرت است، و يا اينكه" ولى" به كسى گفته مى‌شود كه مستقلا به دفاع بر خيزد، و" نصير" كسى است كه در كنار خود انسان قرار مى‌گيرد و او را يارى مى‌دهد.

در حقيقت آيه اخير ضعف و ناتوانى انسان را مجسم مى‌كند و آيه قبل عدالت و رحمت پروردگار را [3]

[1] الميزان جلد 18 صفحه 61

[2]" معجزين" از ماده" اعجاز" به معنى به عجز در آوردن است، اما اين كلمه در بسيارى از آيات قرآن به معنى فرار كردن از حيطه قدرت الهى و از چنگال عذاب او آمده است كه لازمه معنى آن مى‌باشد

[3] فى ظلال جلد 7 صفحه 290