به نظر مى‌رسد، چرا كه تعبير" يَبْغُونَ فِي الْأَرْضِ‌" كرارا در آيات قرآن به معنى فساد و ظلم در زمين آمده است، مانند" فَلَمَّا أَنْجاهُمْ إِذا هُمْ يَبْغُونَ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِ‌" (يونس- 23) و" إِنَّمَا السَّبِيلُ عَلَى الَّذِينَ يَظْلِمُونَ النَّاسَ وَ يَبْغُونَ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِ‌" (آيه 42 همين سوره).

درست است كه" بغى" به معنى" طلب" نيز آمده، اما هنگامى كه با" فى الارض" همراه شود به معنى فساد و ظلم در زمين است.

در اينجا دو سؤال پيش مى‌آيد:

نخست اينكه اگر برنامه تقسيم روزى چنين است، پس چرا گروهى را مى‌بينيم كه روزى فراوان دارند و طغيان و فساد كرده‌اند و دنيا را به تباهى كشانده‌اند و خداوند جلو آنها را نگرفته، هم در مقياس افراد و هم در مقياس دولتهاى غارتگر زورگو.

در پاسخ اين سؤال بايد به اين نكته توجه داشت كه گاه گسترش روزى وسيله‌اى است براى امتحان و آزمايش، چرا كه همه انسانها بايد در اين جهان آزمايش شوند گروهى نيز با ثروت آزمايش مى‌شوند.

و گاه به خاطر اين است كه هم خودشان و هم انسانهاى ديگر بدانند كه ثروت خوشبختى نمى‌آفريند، شايد راه را پيدا كنند، و به سوى خدا باز گردند، هم اكنون جامعه‌هايى را مى‌بينيم كه غرق انواع نعمت و ثروت و رفاهند و در عين حال گرفتار انواع مصائب و بدبختيها مى‌باشند، ناامنى، كشتار، آلودگى فراوان اخلاقى، اضطراب و انواع نگرانيها جسم و روح آنها را فرا گرفته است.

گاهى نيز ثروت بى‌حساب يك مجازات الهى است كه خدا بعضى را گرفتار آن مى‌سازد، دورنماى زندگانيشان دل‌انگيز، اما اگر از نزديك نگاه كنيم‌