3- تفسير" وَ مَنْ يَقْتَرِفْ حَسَنَةً ..."

" اقتراف" در جمله" و مَنْ يَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَهُ فِيها حسنة"" هر كس حسنه‌اى را كسب كند ما بر حسن آن مى‌افزائيم" در اصل از" قرف" (بر وزن حرف) به معنى كندن پوست اضافى از درخت يا پوستهاى اضافى از زخم است كه گاه مايه پيراستن و بهبودى مى‌گردد، اين كلمه بعدا در اكتساب به كار رفته اعم از اينكه اكتساب خوبى باشد يا بدى.

ولى به گفته راغب اين واژه در بديها بيش از خوبيها به كار مى‌رود (هر چند در آيه مورد بحث در خوبيها به كار رفته).

لذا ضرب المثلى در عرب معروف است كه مى‌گويند: الاعتراف يزيل الاقتراف" اعتراف به گناه، گناه را از بين مى‌برد".

جالب اينكه در بعضى از تفاسير از ابن عباس و يكى ديگر از مفسران نخستين بنام" سدى" نقل شده كه منظور از" اقتراف حسنة" در آيه شريفه مودت آل محمد ص است‌ [1] در حديثى كه سابقا از امام حسن بن على ع نقل كرديم نيز آمده:

اقتراف الحسنة مودتنا اهل البيت‌

:" منظور از بدست آوردن حسنه مودت ما اهل بيت است" روشن است كه منظور از اينگونه تفسيرها محدود بودن معنى اكتساب حسنه به مودت اهل بيت نيست، بلكه معنى وسيع و گسترده‌اى دارد ولى از آنجا كه اين جمله به دنبال مساله مودت ذى القربى آمده است روشنترين مصداق اكتساب حسنه همين مودت است.

4- اين چند آيه مدنى است‌

اين سوره (سوره شورى) چنان كه در آغاز گفتيم از سوره‌هاى مكى است‌

[1]" مجمع البيان" ذيل آيات مورد بحث، و تفسير صافى، و تفسير قرطبى‌