نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 20 صفحه : 410
باشد؟ منتها چون مساله مودت پايه اين ارتباط بوده در اين آيه با صراحت آمده
است.
جالب اينكه غير از آيه مورد بحث در قرآن مجيد در پانزده مورد ديگر كلمه"
القربى" به كار رفته كه در تمام آنها به معنى خويشاوندان و نزديكان است با
اينحال معلوم نيست چرا بعضى اصرار دارند كه" قربى" منحصرا در اينجا به
معنى" تقرب الى اللَّه" بوده باشد، و معنى ظاهر و واضح آن را كه در همه
جا در قرآن در آن به كار رفته است كنار بگذارند؟
اين نكته نيز قابل توجه است كه در پايان همين آيه مورد بحث مىافزايد:
" آن كس كه عمل نيكى انجام دهد بر نيكى عملش مىافزاييم، چرا كه خداوند
آمرزنده و شكرگزار است و به اعمال بندگان جزاى مناسب مىدهد" (وَ مَنْ يَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَهُ فِيها حُسْناً
إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ شَكُورٌ).
چه حسنهاى از اين برتر كه انسان خود را هميشه در زير پرچم رهبران الهى قرار
دهد، حب آنها را در دل گيرد، و خط آنها را ادامه دهد، در فهم كلام الهى آنجا كه
مسائل براى او ابهام پيدا كند از آنها توضيح بخواهد، عمل آنها را معيار قرار دهد،
و آنها را الگو و اسوه خود سازد.
رواياتى كه در تفسير اين آيه آمده است
شاهد گوياى ديگر براى تفسير فوق اينكه روايات فراوانى در منابع اهل سنت و شيعه
از شخص پيامبر ص نقل شده كه نشان مىدهد منظور از" قربى" اهل بيت و
نزديكان و خاصان پيامبرند، به عنوان نمونه:
1-" احمد" در فضائل الصحابه با سند خود از سعيد بن جبير از عامر
چنين نقل مىكند: لما نزلت قُلْ لا
أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى قالوا:
يا رسول اللَّه! من قرابتك؟ من هؤلاء الذين وجبت علينا مودتهم؟ قال:
على و فاطمه و ابناهما (عليهم السلام) و قالها ثلاثا:" هنگامى كه
آيه" قُلْ
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 20 صفحه : 410