و هدفش اين است كه ما را بعد از خود در برابر خويشاوندانش ذليل كند، آيه بعد نازل شد أَمْ يَقُولُونَ افْتَرى‌ عَلَى اللَّهِ كَذِباً، و به آنها پاسخ گفت، پيامبر ص به سراغ آنان فرستاد و آيه را بر آنها تلاوت كرد، گروهى پشيمان شدند و گريه كردند و سخت ناراحت گشتند آيه سوم نازل گرديد: وَ هُوَ الَّذِي يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبادِهِ‌.

پيامبر به سراغ آنها فرستاد و آنها را بشارت داد كه توبه خالصانه آنان مقبول درگاه خدا است‌ [1]

تفسير: مودت اهل بيت (ع) پاداش رسالت است‌

از آنجا كه در آيه 13 همين سوره سخن از تشريع دين از ناحيه پروردگار به وسيله پيامبران اولو العزم بود در ادامه آن در نخستين آيه مورد بحث براى نفى تشريع ديگران، و اينكه هيچ قانونى در برابر قانون الهى رسميت ندارد، و اصولا حق قانونگذارى مخصوص خدا است مى‌فرمايد:" آيا آنها معبودانى دارند كه دين و آئينى بى‌اذن خداوند براى آنان تشريع كرده‌اند" (أَمْ لَهُمْ شُرَكاءُ شَرَعُوا لَهُمْ مِنَ الدِّينِ ما لَمْ يَأْذَنْ بِهِ اللَّهُ‌).

در حالى كه خالق و مالك و مدبر عالم هستى تنها او است، و به همين دليل حق قانونگذارى نيز مخصوص ذات پاك او است، و هيچكس بدون اذن او نمى‌تواند در قلمرو تشريع او دخالت كند، بنا بر اين در برابر تشريع او هر چه باشد باطل است.

به دنبال آن با لحنى تهديدآميز به تشريع كنندگان باطل هشدار داده مى‌گويد:" هر گاه فرمان حتمى خداوند دائر به مهلت دادن به اينگونه اشخاص‌

[1]" مجمع البيان" جلد 9 صفحه 29