آيات مورد بحث سخن از چگونگى" غضب" پروردگار بر افراد بى‌ايمان است، تا با قرينه مقابله هر دو بحث روشنتر گردد.

نخست مى‌فرمايد:" كسانى را كه كافر شدند روز قيامت صدا مى‌زنند كه عداوت و خشم پروردگار نسبت به شما از عداوت و خشم شما به خودتان بيشتر است چرا كه دعوت به سوى ايمان مى‌شديد ولى راه كفر را پيش مى‌گرفتيد" (إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا يُنادَوْنَ لَمَقْتُ اللَّهِ أَكْبَرُ مِنْ مَقْتِكُمْ أَنْفُسَكُمْ إِذْ تُدْعَوْنَ إِلَى الْإِيمانِ فَتَكْفُرُونَ‌).

چه كسى آنها را چنين ندا مى‌كند؟ ظاهر اين است كه فرشتگان عذاب براى ملامت و سرزنش و رسوا كردن آنها چنين ندايى سر مى‌دهند، در حالى كه فرشتگان رحمت همواره آماده اكرام و احترام مردم با ايمان و صالح مى‌باشند.

اين احتمال نيز داده شده است كه اين ندا از ناحيه بعضى از كفار نسبت به بعضى ديگر است، اما معنى اول مناسبتر به نظر مى‌رسد، و به هر حال اين ندايى است كه در روز قيامت داده مى‌شود و آيات بعد گواه روشنى بر اين معنى است.

" مقت" در لغت به معنى بغض و عداوت شديد است، اين آيه نشان مى‌دهد كه افراد بى‌ايمان هر چند نسبت به خود عداوت شديد پيدا مى‌كنند خشم خداوند نسبت به آنها از آن هم شديدتر است.

اما اينكه منظور از خشم و عداوت كفار نسبت به خودشان چيست؟ در اينجا دو تفسير وجود دارد:

نخست اينكه آنها بزرگترين دشمنى را در حق خود در دنيا انجام داده‌اند، چرا كه دست رد بر سينه مناديان توحيد زدند، نه تنها از چراغهاى هدايت الهى روى برتافتند بلكه آنها را در هم شكستند، آيا دشمنى با خويشتن از اين شديدتر مى‌شود كه انسان به خاطر پيروى هواى نفس و بهره‌گيرى از متاع چند روزه‌