او بى‌تفاوت" [1] و در پايان آيه و بيان اوصاف ديگر ذات مقدسش مى‌گويد:" او شنوا و بينا است" (وَ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ).

آرى او هم خالق است، و هم مدبر، هم شنوا است و هم بينا، و در عين حال شبيه و نظير و مانند ندارد، به همين دليل بايد تنها در سايه ولايت و ربوبيت او قرار گرفت، و قيد بندگى غير او را از خود برداشت.

نخست مى‌فرمايد" كليدهاى آسمانها و زمين در دست او است" (لَهُ مَقالِيدُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ‌).

بنا بر اين هر كس هر چه دارد از او است، و هر چه مى‌خواهد بايد از او بخواهد، نه تنها" كليدها" بلكه" خزائن" آسمانها و زمين نيز از آن او است" وَ لِلَّهِ خَزائِنُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ‌" (منافقون- 7).

" مقاليد" جمع مقليد (بر وزن اقليد) به معنى كليد است، و اين كلمه در بسيارى از مواقع به صورت كنايه از تسلط كامل بر چيزى به كار مى‌رود، گفته مى‌شود كليد اين كار در دست من است، يعنى راه و برنامه و شرايط پيروزى آن همه در اختيار من قرار دارد و (در باره ريشه اين لغت و ويژگيهاى آن بحث مشروحترى در ذيل آيه 63 سوره زمر در جلد 19 آورده‌ايم).

در توصيف بعد كه در حقيقت نتيجه‌اى است براى توصيف قبل، مى‌افزايد:

" روزى را براى هر كس بخواهد گسترش مى‌دهد و براى هر كس بخواهد تنگ‌

[1]" نهج البلاغه" خطبه 184