2- آداب دعا كردن‌

در اين آيات حاملان عرش الهى راه و رسم دعا را به مؤمنان مى‌آموزند.

نخست تمسك به ذيل نام پروردگار (ربنا).

سپس او را به صفات جمال و جلالش ستودن و از مقام رحمت و علم بى‌پايانش مدد خواستن (وَسِعْتَ كُلَّ شَيْ‌ءٍ رَحْمَةً وَ عِلْماً).

سرانجام وارد در دعا شدن، و مسائل را به ترتيب اهميت خواستن و با شرائطى كه زمينه استجابت را فراهم مى‌سازد مقرون ساختن (فَاغْفِرْ لِلَّذِينَ تابُوا وَ اتَّبَعُوا سَبِيلَكَ‌).

سپس دعا را با ذكر اوصاف جمال و جلال او و توسل مجدد به ذيل رحمتش پايان دادن.

جالب توجه اينكه حاملان عرش در اين دعا روى پنج وصف از مهمترين اوصاف الهى تكيه مى‌كنند ربوبيت، رحمت، قدرت، علم و حكمت او.

3- چرا دعاها با" ربنا" شروع مى‌شود؟

مطالعه آيات قرآن مجيد نشان مى‌دهد كه" اولياء اللَّه" اعم از پيامبران و فرشتگان و بندگان صالح به هنگام دعا سخن خود را با" ربنا" يا" ربى" شروع مى‌كردند.

آدم مى‌گويد: رَبَّنا ظَلَمْنا أَنْفُسَنا:" پروردگارا! من و همسرم بر خود ستم كرديم".

نوح عرض مى‌كند: رَبِّ اغْفِرْ لِي وَ لِوالِدَيَ‌:" پروردگار من و پدر و مادرم را بيامرز".

ابراهيم مى‌گويد: رَبَّنَا اغْفِرْ لِي وَ لِوالِدَيَّ وَ لِلْمُؤْمِنِينَ يَوْمَ يَقُومُ الْحِسابُ‌: