[سوره فصلت (41): آيات 47 تا 48]

إِلَيْهِ يُرَدُّ عِلْمُ السَّاعَةِ وَ ما تَخْرُجُ مِنْ ثَمَراتٍ مِنْ أَكْمامِها وَ ما تَحْمِلُ مِنْ أُنْثى‌ وَ لا تَضَعُ إِلاَّ بِعِلْمِهِ وَ يَوْمَ يُنادِيهِمْ أَيْنَ شُرَكائِي قالُوا آذَنَّاكَ ما مِنَّا مِنْ شَهِيدٍ (47) وَ ضَلَّ عَنْهُمْ ما كانُوا يَدْعُونَ مِنْ قَبْلُ وَ ظَنُّوا ما لَهُمْ مِنْ مَحِيصٍ (48)

ترجمه:

47- اسرار قيامت (و لحظه وقوع آن) را تنها خدا مى‌داند، هيچ ميوه‌اى از غلاف خود خارج نمى‌شود و هيچ مؤنثى باردار نمى‌گردد و وضع حمل نمى‌كند مگر به علم و آگاهى او، و آن روز كه آنها را ندا مى‌دهد كجا هستند شريكانى كه براى من مى‌پنداشتيد؟ آنها مى‌گويند: (پروردگارا!) ما عرضه داشتيم كه هيچ گواهى بر گفته خود نداريم! 48- و همه معبودانى را كه قبلا مى‌خواندند محو و گم مى‌شود، و مى‌دانند هيچ پناهگاهى ندارند.