و اختلافى به سخنش راه مى‌يابد، و نه خط نسخ و بطلان بر آن كشيده مى‌شود، نه دست تحريف به سوى آن دراز مى‌گردد، و نه تضادى با حقايق كتب پيشين و اكتشافات علمى در حال و آينده دارد.

به هر حال اين آيه از آيات روشنى است كه نفى هر گونه تحريف، چه از نظر نقصان، و چه اضافه، از قرآن مجيد مى‌كند (شرح بيشتر در باره عدم تحريف قرآن در جلد 11 صفحه 18 به بعد- ذيل آيه 9 سوره حجر إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَ إِنَّا لَهُ لَحافِظُونَ‌ بيان شد، و دلائل مختلف آن را شرح داده، و به سؤالاتى كه در اين زمينه است پاسخ گفته‌ايم).

ممكن است گفته شود" باطل" همان گونه كه اشاره شد به معنى" مخالف حق" است در حالى كه شما و مفسران ديگر آن را به معنى" مبطل" و ابطال كننده تفسير كرده‌ايد.

پاسخ اين سؤال را با توجه به نكته ظريفى مى‌توان دريافت، و آن اينكه قرآن نمى‌گويد باطلى بعد از اين كتاب آسمانى به وجود نمى‌آيد، بلكه مى‌گويد باطلى به سراغ اين كتاب آسمانى نخواهد آمد (به ضمير در جمله" تاتيه" توجه كنيد) و معنى اين سخن آن است كه چيزى نمى‌تواند به سراغ آن بيايد و آن را ابطال كند (دقت كنيد).