كوتاه سخن اين كه ارزش انسان كه در ايمان و عمل صالح خلاصه مى‌شود در اين آيه در جمله" قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا" منعكس شده، و لذا در حديثى از پيغمبر گرامى اسلام ص آمده كه شخصى خدمتش عرض كرد: اخبرنى بامر اعتصم به:" دستورى به من ده كه به آن چنگ زنم و در دنيا و آخرت اهل نجات شوم".

پيغمبر ص فرمود: قل ربى اللَّه ثم استقم:" بگو پروردگار من اللَّه است و بر اين گفته خود به‌ايست"! سپس مى‌گويد: پرسيدم:" خطرناكترين چيزى كه بايد از آن بترسم چيست"؟ پيامبر ص زبانش را گرفت و فرمود:" اين"! [1] اكنون به‌بينيم كسانى كه اين دو اصل مهم را در وجود خود زنده مى‌كنند مشمول چه مواهبى از سوى خدا هستند.

قرآن در اين آيات به هفت موهبت بزرگ اشاره مى‌كند مواهبى كه از سوى فرشتگان الهى كه بر آنها نازل مى‌شوند به آنها بشارت داده مى‌شود.

آرى كار انسان بجايى مى‌رسد كه در پرتو ايمان و استقامت فرشتگان بر او نازل مى‌گردند و پيام الهى را كه سراسر لطف و مرحمت است به او اعلام مى‌دارند.

پس از نخستين و دومين بشارت در مورد عدم" خوف" و" حزن" كه به آن اشاره شد.

در سومين مرحله مى‌گويند:" بشارت باد بر شما به آن بهشتى كه به آن وعده داده مى‌شديد" (وَ أَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ‌).

[1] روح البيان جلد 8 صفحه 254