ترجمه:

19- به خاطر بياوريد روزى را كه دشمنان خدا را جمع كرده به سوى دوزخ مى‌برند، و صفوف پيشين را نگهميدارند تا صفهاى بعد به آنها ملحق بشوند! 20- وقتى به آن مى‌رسند گوشها و چشمها و پوستهاى تنشان به اعمال آنها گواهى مى‌دهد! 21- آنها به پوستهاى تن خود مى‌گويند: چرا بر ضد ما گواهى داديد؟ آنها جواب مى‌دهند:

همان خدايى كه هر موجودى را به نطق در آورده ما را گويا ساخته، و او شما را در آغاز آفريد و بازگشتتان به سوى او است.

22- شما اگر گناهانتان را مخفى مى‌كرديد نه بخاطر اين بود كه از شهادت گوش و چشمها و پوستهاى تنتان بيم داشتيد، بلكه شما گمان مى‌كرديد كه خداوند بسيارى از اعمالى را كه انجام مى‌دهيد نمى‌داند! 23- آرى اين گمان بدى بود كه در باره پروردگارتان داشتيد، و همان موجب هلاكت شما گرديد و سرانجام از زيانكاران شديد.

تفسير:

در آيات پيشين سخن از مجازات دنيوى كفار مغرور و ظالمان مجرم بود، اما در آيات مورد بحث از عذاب آخرت آنها سخن مى‌گويد، و دردها و مصائب دشمنان خدا را در مراحل مختلف قيامت طى چندين آيه تكان دهنده بر مى‌شمرد.

نخست مى‌فرمايد:" به خاطر بياوريد آن روز را كه دشمنان خدا را جمع كرده به سوى دوزخ مى‌برند" (وَ يَوْمَ يُحْشَرُ أَعْداءُ اللَّهِ إِلَى النَّارِ).

و براى اينكه صفوف آنها به هم پيوسته باشد" صفوف پيشين را نگهميدارند تا صفهاى بعد به آنها ملحق شوند" و آنها را دستجمعى روانه دوزخ مى‌كنند (فَهُمْ يُوزَعُونَ‌) [1]

[1]" يوزعون" از ماده" وزع" (بر وزن وضع) به معنى بازداشتن است، اين تعبير هر گاه در مورد لشكر يا صفوف ديگر به كار ميرود مفهومش اين است كه اول آنها را نگاه دارند تا آخرين نفرات به آنها ملحق شوند