بارز اين كتاب آسمانى كه در لابلاى تمام آياتش همچون عطر در ذرات برگ گل قرار گرفته همان" رحمت" است، رحمت براى كسانى كه راه آن را بپويند و از تعليماتش الهام گيرند.

نخست مى‌گويد:" اين كتابى است كه آياتش مبين، و هر مطلبى را در جاى خود بيان كرده، و شرح و تفصيل تمام نيازمنديهاى انسان را در تمام زمينه‌ها ذكر نموده است" (كِتابٌ فُصِّلَتْ آياتُهُ‌) [1]" كتابى است فصيح و گويا" (قُرْآناً عَرَبِيًّا).

" براى جمعيتى كه آگاهند و جوياى حقيقتند" (لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ‌).

" اما اكثر آنها روى‌گردان شدند لذا چيزى نمى‌شنوند" (فَأَعْرَضَ أَكْثَرُهُمْ فَهُمْ لا يَسْمَعُونَ‌) [2] به اين ترتيب نخستين امتياز اين كتاب بزرگ آسمانى اين است كه مسائل مختلف مورد نياز بشر در آن تبيين و تشريع شده است به گونه‌اى كه هر كس در هر سطحى از فكر و انديشه باشد و در هر مرحله‌اى از نياز روحى به مقدار فكر

[1]" كتاب" خبر بعد از خبر است، به اين ترتيب كه" تنزيل" خبر مبتداى محذوفى است، و" كتاب" خبر بعد از آن‌

[2]" لقوم يعلمون" ممكن است متعلق به" فصلت" باشد يا متعلق به" تنزيل".