تا بر آنها سوار شويد، و از آنها تغذيه كنيد" (اللَّهُ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَنْعامَ لِتَرْكَبُوا مِنْها وَ مِنْها تَأْكُلُونَ‌).

بعضى از آنها تنها براى تغذيه مورد استفاده قرار مى‌گيرند همچون گوسفند، و بعضى هم براى سوارى و هم براى تغذيه مانند شتر كه هم كشتى بيابانهاى خشك و سوزان است و هم وسيله‌اى براى تغذيه آدميان!" انعام" جمع" نعم" (بر وزن قلم) در اصل بر شتر اطلاق مى‌شده، ولى بعدا توسعه يافته و به شتر و گاو و گوسفند گفته مى‌شود، اين واژه از كلمه" نعمت" گرفته شده، به خاطر اينكه يكى از بزرگترين نعمتها براى انسانها چهارپايان محسوب مى‌شود، حتى امروز كه آن همه وسايل نقليه سريع السير هوايى و زمينى اختراع شده است باز در بعضى از موارد منحصرا بايد از چهارپايان استفاده كرد، در بيابانهاى شنزار كه عبور وسائل نقليه در آن بسيار مشكل است، و در بعضى از گذرگاههاى باريك كوهستانها تنها وسيله‌اى كه با آن مى‌توان عبور كرد هنوز هم چهارپايانند! اصولا آفرينش چهارپايان با آن خلقتهاى متفاوت، و مخصوصا با آن روح تسليم و قابليت براى رام شدن، در حالى كه در بسيارى از اوقات نيرومندتر از قويترين انسانها هستند، خود نشانه‌اى از نشانه‌هاى بزرگ خدا است.

حيوانات كوچك و كم جثه‌اى را سراغ داريم كه به خاطر توحش براى انسانها سخت خطرناكند، در حالى كه گاهى افسار يك قطار بزرگ از شتران عظيم الجثه را به دست كودكى مى‌سپارند" و مى‌برد هر جا كه خاطر خواه اوست"!