و از طيبات به شما روزى داد، اين است خداوند پروردگار شما، جاويد و پر بركت است خداوندى كه پروردگار عالميان است.

65- زنده واقعى او است، معبودى جز او وجود ندارد، پس او را بخوانيد و دين خود را براى او خالص كنيد، ستايش مخصوص خداوندى است كه پروردگار جهانيان است.

66- بگو: من نهى شده‌ام از اينكه معبودهايى را كه شما غير از خدا مى‌خوانيد بپرستم، و مامورم كه تنها در برابر پروردگار عالميان تسليم باشم.

تفسير:

اين است پروردگار شما

اين آيات هم چنان بحث از مواهب بزرگ الهى و شمول آن نسبت به بندگان را ادامه مى‌دهد، تا هم شناخت بيشترى به آنها عطا كند، و هم اميد افزونترى تا در پرتو آن به مقام دعا بر آيند و از اجابت برخوردار شوند.

جالب اينكه در آيات گذشته سخن از" نعمتهاى زمانى" يعنى شب و روز بود و در اينجا سخن از" نعمتهاى مكانى" يعنى قرارگاه زمين و سقف مرتفع آسمان است، مى‌فرمايد:" خداوند همان كسى است كه زمين را براى شما جايگاه مطمئن و آرامى قرار داد" (اللَّهُ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ قَراراً).

آرى او تمام شرائطى را كه براى يك قرارگاه مطمئن و آرام لازم است در كره زمين آفريده، محلى است ثابت و خالى از هر گونه تزلزل، هماهنگ با ساختمان روح و جسم انسان، داراى منابع گوناگون، مشتمل بر همه وسائل مورد نياز انسان، بسيار گسترده و مباح و رايگان.

سپس مى‌افزايد:" و آسمان را همچون سقف و قبه‌اى بالاى سر شما قرار داد" (وَ السَّماءَ بِناءً).

" بناء" چنان كه" ابن منظور" در" لسان العرب" مى‌گويد: به معنى خانه‌هايى است كه اعراب باديه‌نشين از آن استفاده مى‌كردند، مانند خيمه‌ها