" صاحب" و" اشراف" جمع" شريف" است) و به هر حال به معنى گواهان است.

در اينكه اين گواهان كيانند تفسيرهاى مختلفى شده است كه همه قابل جمع است:

1- منظور فرشتگان مراقب اعمال آدمى است.

2- منظور پيامبران مى‌باشد كه گواهان امتها هستند.

3- مقصود فرشتگان و پيامبران و مؤمنانند كه گواهان اعمال انسانها مى‌باشند.

اما احتمال اينكه اعضاء پيكر انسان نيز داخل در اين بحث باشد بعيد به نظر مى‌رسد، زيرا واژه" اشهاد" هر چند معنى گسترده‌اى دارد اما تعبير به" يَوْمَ يَقُومُ الْأَشْهادُ" (روزى كه گواهان قيام مى‌كنند) با آن متناسب نيست.

اين تعبير اشاره به نكته جالبى است و مى‌خواهد بگويد آن روزى كه همه خلائق در آن جمعند گواهان در آن محضر بزرگ قيام مى‌كنند، و رسوايى در آنجا بدترين رسوايى است، و پيروزى نيز برترين پيروزى است، ما در آن روز مؤمنان و رسولان خود را يارى مى‌كنيم و بر آبروى آنها در آن محضر بزرگ مى‌افزائيم.

از يك سو عذر خواهى آنها در برابر گواهان به جايى نمى‌رسد و رسوايى در آن محضر بزرگ دامانشان را مى‌گيرد.

از سوى ديگر از رحمت خدا دورند و لعنت كه همان بعد معنوى از رحمت است گريبانگيرشان مى‌شود.