آنها مى‌دانند كه مجازات الهى بر طرف شدنى نيست، تنها تقاضايشان اين است كه يك روز عذاب الهى از آنان برداشته شود يك روز تخفيف بگيرند نفسى تازه كنند، و اندكى بياسايند، و به همين قانع هستند!

در پاسخ" مى‌گويند: آرى" (قالُوا بَلى‌).

ولى خازنان دوزخ به آنان" مى‌گويند: حال كه چنين است هر چه مى‌خواهيد دعا كنيد، اما بدانيد دعاى كافران بجايى نمى‌رسد و ضايع و نابود مى‌شود"! (قالُوا فَادْعُوا وَ ما دُعاءُ الْكافِرِينَ إِلَّا فِي ضَلالٍ‌).

شما خود معترفيد كه پيامبران الهى با دلائل روشن آمدند، اما به آنها اعتنا نكرديد و كافر شديد، بنا بر اين هر چه دعا كنيد سودى ندارد، چرا كه خدا دعاى كافران را نمى‌پذيرد.

جمعى از مفسران در تفسير جمله اخير گفته‌اند منظور اين است كه شما خودتان دعا كنيد زيرا ما بدون اذن پروردگار نمى‌توانيم دعا كنيم، اشاره به اين كه وقتى ما چنين اجازه‌اى نداشته باشيم بايد بدانيد درهاى نجات به روى شما بسته است، درست است كه كافر در قيامت مؤمن مى‌شود، اما اين ايمان چيزى از آثار كفر او نمى‌كاهد، لذا هم چنان نام كافر بر او مى‌ماند.

ولى تفسير اول مناسبتر به نظر مى‌رسد.