اللَّه" بگويد،" قابل التوب" است براى كسى كه" لا إله الا الله" بگويد" شديد العقاب" است براى كسى كه" لا اله الا اللَّه" نگويد،" ذى الطول" و غنى و بى نياز است از كسى كه" لا اله الا اللَّه" نگويد.

بنا بر اين محور همه اين صفات كسانى هستند كه مؤمن به توحيد باشند و در گفتار و عمل از اين خط اصيل الهى منحرف نشوند.

در قرآن مجيد امور زيادى به عنوان اسباب مغفرت و از بين رفتن گناهان معرفى شده است كه به قسمتهايى از آن ذيلا اشاره مى‌شود:

1-" توبه": يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحاً عَسى‌ رَبُّكُمْ أَنْ يُكَفِّرَ عَنْكُمْ سَيِّئاتِكُمْ‌:" اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد به سوى خدا باز گرديد و توبه خالص كنيد اميد است خداوند گناهان شما را ببخشد" (تحريم- 8).

2- ايمان و عمل صالح: و الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ آمَنُوا بِما نُزِّلَ عَلى‌ مُحَمَّدٍ وَ هُوَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ كَفَّرَ عَنْهُمْ سَيِّئاتِهِمْ‌:" كسانى كه ايمان آوردند و عمل صالح انجام دادند و نيز به آنچه بر محمد ص نازل شده است ايمان آوردند آياتى كه حق است و از سوى پروردگارشان مى‌باشد خداوند گناهان آنها را مى‌بخشد" (محمد- 2).

3- تقوى: إِنْ تَتَّقُوا اللَّهَ يَجْعَلْ لَكُمْ فُرْقاناً وَ يُكَفِّرْ عَنْكُمْ سَيِّئاتِكُمْ‌:

" اگر تقواى الهى پيشه كنيد خداوند براى تشخيص حق از باطل به شما روشن بينى مى‌دهد، و گناهانتان را مى‌بخشد" (انفال- 29).

4- هجرت و جهاد و شهادت: فَالَّذِينَ هاجَرُوا وَ أُخْرِجُوا مِنْ دِيارِهِمْ وَ أُوذُوا فِي سَبِيلِي وَ قاتَلُوا وَ قُتِلُوا لَأُكَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَيِّئاتِهِمْ‌:" كسانى كه هجرت كنند و از خانه و وطن خود رانده شوند و در راه من آزار بينند و پيكار كنند