قابل توجه اين كه اولا تعبير به آل فرعون مى‌كند كه اشاره به خاندان و اطرافيان و اصحاب گمراه او است، جايى كه آنها گرفتار چنين سرنوشتى شوند تكليف خود فرعون روشن است.

ثانيا: مى‌گويد آنها صبح و شام بر آتش عرضه مى‌شوند اما در قيامت آنها را وارد اشد عذاب مى‌كند، اين به خوبى دلالت دارد كه عذاب اول عذاب برزخى است كه بعد از اين دنيا و قبل از قيام قيامت است و كيفيت آن عرضه و نزديكى به آتش دوزخ است، عرضه‌اى كه هم روح و جان را به لرزه در مى‌آورد و هم جسم را تحت تاثير قرار مى‌دهد.

ثالثا: تعبير به" غدو" و" عشى" (صبح و شام) يا اشاره به دوام اين عذاب است چنان كه مى‌گوئيم فلان كس صبح و شام مزاحم ما است، يعنى همواره و هميشه، و يا اشاره به انقطاع عذاب برزخى است كه تنها در مواقع صبح و شام كه مواقع قدرت‌نمايى فراعنه و عيش و نوش آنها بوده به آن گرفتار مى‌شوند.

از تعبير" غدو" و" عشى" (صبح و شام) نيز نبايد تعجب كرد كه مگر در عالم برزخ چنين امورى هست؟ زيرا از آيات قرآن استفاده مى‌شود كه حتى در قيامت صبح و شام نيز وجود دارد، چنان كه در آيه 62 سوره مريم مى‌خوانيم:

وَ لَهُمْ رِزْقُهُمْ فِيها بُكْرَةً وَ عَشِيًّا:" براى آنها (بهشتيان) صبح و شام روزهاى مخصوصى است".

اين منافات با دائمى بودن نعمتهاى بهشتى ندارد، چنان كه در آيه 35 سوره رعد آمده است" أُكُلُها دائِمٌ وَ ظِلُّها"، زيرا ممكن است در عين دوام نعمت روزيها و الطاف مخصوصى در اين دو وقت نصيب بهشتيان گردد.