ترجمه:

41- اى قوم! چرا من شما را به سوى نجات دعوت مى‌كنم، اما شما مرا به سوى آتش مى‌خوانيد؟! 42- مرا دعوت مى‌كنيد كه به خداى يگانه كافر شوم، و شريكهايى كه به آن علم ندارم براى او قرار دهم، در حالى كه من شما را به سوى خداوند عزيز غفار دعوت مى‌كنم.

43- قطعا آنچه مرا به سوى آن مى‌خوانيد نه دعوت (و حاكميتى) در دنيا دارند و نه در آخرت، و تنها بازگشت ما در قيامت به سوى خدا است، و مسرفان اهل دوزخند.

44- و به زودى آنچه را مى‌گويم به خاطر خواهيد آورد، من كار خود را به خداوند يكتا واگذار مى‌كنم كه او نسبت به بندگانش بيناست.

45- خداوند او را از نقشه‌هاى سوء آنها نگهداشت، و عذابهاى شديد بر آل فرعون نازل گرديد.

46- عذاب آنها آتش است كه هر صبح و شام بر آن عرضه مى‌شوند، و روزى كه قيامت بر پا مى‌شود دستور مى‌دهد آل فرعون را در سخت‌ترين عذابها وارد كنيد.

تفسير: آخرين سخن!

در پنجمين و آخرين مرحله،" مؤمن آل فرعون" پرده‌ها را كنار زد، و بيش از آن نتوانست ايمان خود را مكتوم دارد، آنچه گفتنى بود گفت، و آنها نيز- چنان كه خواهيم ديد- تصميم خطرناكى در باره او گرفتند.

از قرائن بر مى‌آيد كه آن قوم لجوج و مغرور و خودخواه در برابر سخنان اين مرد شجاع و با ايمان سكوت نكردند، و متقابلا از مزاياى شرك سخن گفتند، و او را به بت پرستى دعوت نمودند.