(تَنْزِيلُ الْكِتابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ‌).

عزت و قدرتش موجب شده كه احدى نتواند با آن برابرى كند، و علمش سبب گرديده كه محتواى آن در اعلى درجه كمال، و فراگير همه نيازهاى انسانها در طريق تكامل باشد.

" توبه‌ها را مى‌پذيرد" (قابِلِ التَّوْبِ‌) [1]" مجازاتش شديد است" (شَدِيدِ الْعِقابِ‌).

" نعمتش فراوان است" (ذِي الطَّوْلِ‌) [2]" خداوندى كه معبودى جز او نيست" (لا إِلهَ إِلَّا هُوَ).

" و بازگشت همه شما به سوى او است" (إِلَيْهِ الْمَصِيرُ).

آرى كسى كه واجد اين اوصاف است فقط او شايسته عبوديت است و مالك پاداش و كيفر.

نكته‌ها:

1- در دو آيه فوق (آيه 2 و 3) بعد از ذكر نام" اللَّه" و قبل از ذكر" معاد"

[1]" توب" ممكن است جمع" توبه" و يا مصدر بوده باشد (مجمع البيان).

[2]" طول" (بر وزن قول) به معنى نعمت و فضل است، و به معنى توانايى و رسايى و امكانات و مانند آن نيز آمده است، بعضى از مفسران گفته‌اند" ذى الطول" به كسى گفته مى‌شود كه نعمتى طولانى به ديگرى مى‌بخشد، بنا بر اين معنى آن اخص از معنى" منعم" است (مجمع البيان).