213- مردم
(در آغاز) يك دسته بودند، (و تضادى در ميان آنها وجود نداشت. بتدريج جوامع و طبقات
پديد آمد و اختلافات و تضادهايى در ميان آنها پيدا شد، در اين حال) خداوند،
پيامبران را برانگيخت، تا مردم را بشارت و بيم دهند و كتاب آسمانى، كه به سوى حق
دعوت مىكرد، با آنها نازل نمود، تا در ميان مردم، در آنچه اختلاف داشتند، داورى
كند.
(افراد با ايمان، در آن اختلاف نكردند،) تنها
(گروهى از) كسانى كه كتاب را دريافت داشته بودند، و نشانههاى روشن به آنها رسيده
بود، به خاطر انحراف از حق و ستمگرى، در آن اختلاف كردند. خداوند، آنهايى را كه
ايمان آورده بودند، به حقيقت آنچه مورد اختلاف بود، به فرمان خودش، رهبرى نمود.
(اما افراد بى ايمان، هم چنان در گمراهى و اختلاف، باقى ماندند.) و خدا، هر كس را
بخواهد، به راه راست هدايت مىكند.
تفسير: راه
وصول به وحدت
بعد از بيان
حال مؤمنان و منافقان و كفار در آيات پيشين، در اين آيه به سراغ يك بحث اصولى و
كلى و جامع در مورد پيدايش دين و مذهب و اهداف و مراحل مختلف آن مىرود.
نخست
مىفرمايد:" انسانها (در آغاز) همه امت واحدى بودند" (كانَ
النَّاسُ
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 2 صفحه : 94